Το μανιφέστο της ύπαρξης

 

Το «Μανιφέστο της Ύπαρξης» φτιάχτηκε αρχικά σαν βιβλίο για έντυπη έκδοση. Στη βιογραφία του θα διαβάσετε γιατί τελικά δεν κατέληξε σε αυτή τη μορφή. Τι είναι όμως το «Μανιφέστο της Ύπαρξης» για το οποίο δίνεται η υπόσχεση ότι «μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας και ριζικά τη κοινωνική συνείδηση σας»;

Το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ είναι διαρθρωμένο σε πέντε Θέσεις που όλες μαζί συνιστούν την πρόθεση μιας τεράστιας κοινωνικής αλλαγής με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες αντίστοιχες προθέσεις. Η μεγάλη ριζοσπαστικότητα του ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ οφείλεται στο ότι αυτό παράγεται, καταρχήν, από μια ορισμένη κατανόηση των θεμελίων της ανθρώπινης ύπαρξης, που μέχρι τώρα, απίστευτο πραγματικά, δεν είχε κατανοηθεί και συζητηθεί. Ταυτόχρονα, κάθε θέση του ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ και βέβαια όλες μαζί σωρευτικά αλλάζουν την αντίληψη της ζωής από τη σκοπιά του μεμονωμένου ατόμου. Υπάρχει ακόμη ένα κεφάλαιο περισσότερο ελληνικού ενδιαφέροντος.

Το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ξεκινά με έναν πρόλογο που αποτελεί μια απαισιόδοξη θεώρηση για την ανθρώπινη κατάσταση. Ωστόσο, η απαισιόδοξη αυτή θεώρηση καταλήγει αμέσως μετά σε μια απόφαση:  αφού ρίχτηκα σε αυτό τον κόσμο (χωρίς βέβαια να ρωτηθώ) και εφόσον, για την ώρα, δεν σκοπεύω να αυτοκτονήσω, θέλω να προσπαθήσω να κάνω την ανθρώπινη ζωή όσο το δυνατό καλύτερη, ή έστω ανεκτή, όσο αυτή μπορεί να γίνει. Έτσι, αποφάσισα να προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω αυτή την απαισιόδοξη θεώρηση σαν μοχλό για μια αλλαγή του κόσμου, αν κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί, αντί να βυθιστώ σε μια κατάθλιψη και σε μια τεράστια ανημπόρια.

Αμέσως μετά, στην ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ, ακολουθεί η διατύπωση της Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α (Πρωταρχική, Θεμελιώδης, Τεράστια, Τρομερή, Απερίγραπτη Κοινωνική Αυθαιρεσία).

Θα έλεγα ότι η διατύπωση της Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. είναι ο πυρήνας του βιβλίου. Αλλά, ισχυρίζομαι ότι αποτελεί και τον πυρήνα της ανθρώπινης κατάστασης. Είναι πραγματικά περίεργο που η Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. δεν έχει διατυπωθεί σε πρότερο χρόνο, τουλάχιστον με την ένταση και την ολοκλήρωση που της πρέπει. Είναι όμως καθαρό ότι από την στιγμή που διατυπωθεί χωρίζει τον ανθρώπινο ιστορικό χρόνο, στον πριν τη διατύπωση της και στον μετά τη διατύπωση της. Οι συνέπειες της διατύπωσης της Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. είναι τρομερές και απερίγραπτες, όσο τρομερή και απερίγραπτη είναι η ίδια η Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α.  Όποιος κατανοήσει πραγματικά την Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. δεν είναι το ίδιο ανθρώπινο όν με αυτό που ήταν πριν τη συνειδητοποίηση της. Δεν θα επιμείνω περισσότερο. Η προτροπή μου όμως είναι: Διαβάστε την Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α., κατανοήστε την πραγματικά και τελικά διαδώστε την.

Τα επόμενα κεφάλαια τελούν, όπως είναι φυσικό, υπό την επιρροή της διατύπωσης της Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. Όμως, μπορούν να διαβαστούν και αυτόνομα.

Στη ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ συζητώ το θέμα της εργασίας. Η άποψη μου είναι ότι η εργασία πρέπει να τεθεί υπό την αιγίδα της ευτυχίας.Για την ανθρώπινη ύπαρξη, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα της ευτυχίας αναρωτιέμαι αν υπάρχει λόγος να συνεχίζει να υπάρχει. Με μια τέτοια λογική  και υπό το βάρος της διατυπωμένης Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. προτείνω την εισαγωγή τριών κομβικών εννοιών στη προσπάθεια διατύπωσης μιας νέας θεωρίας (ευτυχισμένης) εργασίας. Οι έννοιες αυτές, τις οποίες βέβαια εξηγώ, είναι: Το υπαρξιακό μάνατζμεντ, η ψυχική νοημοσύνη, και η χαρούμενη επιχείρηση.

Μην ξεχνάτε: Μόνο η ανθρώπινη ανοησία, η οποία είναι βέβαια συστηματική και δεν ανήκει, δήθεν, μόνο στους αποκαλούμενους «ανόητους» (υπάρχουν άραγε πραγματικά έξυπνοι στο ανθρώπινο γένος που μπορούν να αποκαλούν άλλους σαν ανόητους;;), δεν επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε σαν ρεαλιστική λύση μια ριζική αλλαγή της σημερινής φρικτής κατάστασης της εργασίας.

Στη ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ θέτω ευθέως το ζήτημα της πραγματικής ευτυχίας, διαχωρίζοντας την έτσι από την «ποταπή χαρά και τις σταγόνες ευτυχίας» που η μαζική κοινωνική χειραγώγηση θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι μόνο αυτά υπάρχουν. Μετά όμως από την προσπάθεια να αποδείξω ότι η πραγματική ευτυχία είναι δυνατή, προχωρώ στην αποκάλυψη ενός μυστικού, του πιο μυστικού από τα μυστικά J : 

Στην ανθρώπινη κατάσταση και την ανθρώπινη ιστορία μαίνεται ένας πόλεμος που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει καταγγελθεί. Πρόκειται για τον πόλεμο των Μεγάλων Οντοτήτων. Ο άνθρωπος ο οποίος είναι ουσιαστικά ο δημιουργός των Μεγάλων Οντοτήτων, λόγω «κατασκευαστικών προβλημάτων του εγκεφάλου του», ηττάται αδιάκοπα και διαδοχικά από αυτές τις Μεγάλες Οντότητες οι οποίες κυριαρχούν αδυσώπητα πάνω του και του απομυζούν την ευτυχία προς όφελος της δικής τους ευτυχίας. Να, λοιπόν η πραγματική αιτία που ο άνθρωπος στερείται την πραγματική ευτυχία. Η αποκάλυψη της κυριαρχίας των Μεγάλων Οντοτήτων είναι η πρωταρχική και θεμελιώδης προϋπόθεση προκειμένου ο άνθρωπος να οργανώσει την αντεπίθεση του και να διαλύσει την κυριαρχία των Μεγάλων Οντοτήτων. Και μόνον έτσι υπάρχει η ελπίδα για τον άνθρωπο για την πραγματική ευτυχία του. Το τελευταίο παράδειγμα Μεγάλης Οντότητας που κυριαρχεί και δυναστεύει τον άνθρωπο είναι η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ.

Πρέπει να κατανοηθεί καλά τούτο: Οι Μεγάλες Οντότητες είναι κάτι το ζωντανό, αν και εμψυχώνονται από τους ανθρώπους και χωρίς αυτούς απλώς δεν θα υπήρχαν. Μόνο με αυτό τον τρόπο, κατανοώντας δηλαδή αυτή τη ζωντανή ύπαρξη τους, όπου σαν άλιεν εισχωρούν στον άνθρωπο, μπορεί να κατανοηθεί η φύση τους και επομένως να αντιμετωπισθούν. 

Στη ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΕΣΗ συζητώ το ζήτημα της πραγματικής και πλήρους δημοκρατίας σε αντίθεση με την κοροϊδευτική (όπως την ονομάζω) σύγχρονη δημοκρατία της συνεχούς εξαπάτησης. Υποστηρίζω ότι η πραγματική και πλήρης δημοκρατία είναι δυνατή και εξηγώ πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί.

Θα ήθελα, σε αυτό το κεφάλαιο, να προσέξετε ιδιαίτερα το υποκεφάλαιο «Η αντιμετώπιση της ισχύος των ΜΜΕ», καθώς και το «Παράρτημα I: Τα σκατά ως πολιτική ή Πως αποδεικνύεται η κατώτερη ποιότητα των πολιτικών ελίτ». Αυτό το δεύτερο χρησιμοποιεί σαν υπόδειγμα – παράδειγμα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βέβαια η ανάλυση ισχύει για κάθε κόμμα και στην πραγματικότητα για κάθε οργάνωση στα πλαίσια της σύγχρονης «κοροιδευτικής», όπως την ονομάζω, δημοκρατίας. Νομίζω ότι θα βρείτε και τα δύο αυτά κείμενα πολύ ενδιαφέροντα και ρηξικέλευθα.

Στη ΠΕΜΠΤΗ ΘΕΣΗ συζητώ το ζήτημα της κατάστασης της σύγχρονης σκέψης. Υποστηρίζω ότι αυτή έχει περιέλθει «σε μια κατάσταση καταστροφικής αδράνειας, μαλθακότητας, έλλειψης δημιουργικότητας, εξουθενωτικής ανίας, σε ένα είδος ζοφερού αδιεξόδου, όπου δηλαδή στη σκέψη κυριαρχούν πλέον μόνο η «συνήθεια», το κοινωνικό «παράδειγμα» και η κάθε είδους χειραγώγηση». Συζητώ επίσης την ιδρυματοποίηση της φιλοσοφίας, όπου αυτή έχει χάσει κάθε ζωντάνια και αδυνατεί να συνδεθεί με την ρέουσα ζωή των ζωντανών ανθρώπων. Αναφέρομαι επίσης στην «ιστορική εξάντληση της Αριστερής σκέψης», σαν κυρίαρχης αντισυστημικής σκέψης. Τελικά, ζητώ την πλήρη επανεκκίνηση της σκέψης. Και το βιβλίο αυτό σαν μια τέτοια προσπάθεια πρέπει να κατανοηθεί. Ταυτόχρονα, προειδοποιώ, αυτή η επανεκκίνηση να μην γίνει μέσω της διατύπωσης νέων Μεγάλων Ιδεών, ενώ αμφιβάλλω αν αυτή μπορεί να εκκολαφθεί στα επίσημα Πανεπιστήμια, που είναι συνυπεύθυνα για την θλιβερή κατάσταση της σύγχρονης σκέψης.

Στο τελευταίο Κεφάλαιο στρέφομαι κατεξοχήν στην Ελλάδα και στους Έλληνες: «Η Ελληνική υπόθεση: Πιθανά νοήματα ζωής της εθνικής ομάδας των σύγχρονων Ελλήνων». Εδώ κάνω ένα θεμελιακό ισχυρισμό: Όπως, λέω, για την μεμονωμένη ανθρώπινη ύπαρξη το πιο σημαντικό ζήτημα είναι η ανεύρεση του νοήματος ζωής ή των νοημάτων ζωής που είναι κατάλληλα γι αυτήν και που μόνο έτσι, με αυτήν την ανεύρεση, η ανθρώπινη ύπαρξη αποκτά πραγματική ζωή, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με ένα έθνος. Δηλαδή, «εκείνο που είναι ζωτικό για ένα έθνος και το καθιστά πραγματικά ζωντανό και δημιουργικό είναι η εύρεση ή ανεύρεση των νοημάτων ζωής που είναι κατάλληλα για τη συγκεκριμένη εθνική ομάδα». Χωρίς την ανεύρεση τέτοιων κατάλληλων νοημάτων ζωής, που θα είναι γι αυτό, ένα έθνος, όπως και μια μεμονωμένη ανθρώπινη ύπαρξη αντίστοιχα, αντιμετωπίζουν βαθιά υπαρξιακή κρίση. Και αυτή είναι ακριβώς η Ελληνική περίπτωση. Το Ελληνικό έθνος, η εθνική ομάδα των ελλήνων, μην έχοντας κάποιο νόημα ζωής να τους ζωογονεί και να τους αναζωογονεί, βρίσκονται σε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση που ασφαλώς πηγαίνει βαθύτερα από κάθε άλλου είδους κρίση, π.χ. οικονομική ή πολιτική, και μάλιστα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι τελικά αυτή η υπαρξιακή κρίση υπερκαθορίζει με διάφορους τρόπους κάθε άλλη κρίση.  

Μετά από αυτά, βέβαια J, μπαίνω στον πειρασμό να προτείνω δυο νοήματα ζωής που κατά τη γνώμη μου είναι κατάλληλα για το ελληνικό έθνος – την εθνική ομάδα των ελλήνων. Διαβάστε και κρίνετε…    

Σαν υστερόγραφο, σε αυτή την παρουσίαση, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να προτείνω κάποιους τρόπους ανάγνωσης του βιβλίου, παίρνοντας υπόψη τη πίεση του χρόνου που μπορεί να αντιμετωπίζουν οι αναγνώστες: Το Δεύτερο, το Τρίτο, το Τέταρτο και το Πέμπτο Κεφάλαιο περιέχουν Παραρτήματα. Το Μανιφέστο μπορεί να διαβαστεί και χωρίς αυτά. Όλα τα Παραρτήματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά μπορείτε να τα αφήσετε για αργότερα. Επιπλέον, κάθε Κεφάλαιο έχει μια αυτονομία, μπορεί να διαβασθεί και μόνο του και αυτόνομα. Κάθε κεφάλαιο, νομίζω, ότι περιέχει ισχυρή ώθηση για δημιουργική σκέψη. Όμως, είναι πολύ σημαντικό να διαβάσετε το Πρώτο Κεφάλαιο που περιέχει την Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α. Μπορείτε να αφήσετε τα άλλα για αργότερα.  Και μην ξεχνάτε: Διαδώστε την Π.Θ.Τ.Τ.Α.Κ.Α.

Καλή ανάγνωση φίλες και φίλοι!